WASHINGTON, DC – Temidden van een stortvloed aan slecht nieuws over het klimaat is de recente beslissing van China om de groene transitie te versnellen een zeldzaam lichtpuntje. Begin maart, tijdens het jaarlijkse Nationale Volkscongres, kondigde premier Li Qiang aan dat het land de investeringen in projecten voor schone energie zou bespoedigen. Het plan is om een ‘nieuw trio’ van industrieën – zonnepanelen, elektrische auto’s (EV’s) en lithiumbatterijen – de economische groei te laten aandrijven, ter vervanging van het ‘oude trio’ van kleding, meubels en apparaten. Hoewel investeringen in de beoogde industrieën niet voldoende zullen zijn om de aanhoudende economische groeivertraging van het land te keren, zou het Westen de implicaties van Li’s aankondiging moeten begrijpen.
Een wereldwijde groene transitie is al goed op gang; in dit stadium zijn landen en bedrijven grotendeels akkoord met de overgang naar schone energie. Volgens het Internationaal Energieagentschap zal de jaarlijkse toevoeging van hernieuwbare capaciteit in 2023 met bijna vijftig procent toenemen tot 507 gigawatt, de snelste groei van de afgelopen twintig jaar. Vooral de Europese Unie, de Verenigde Staten en Brazilië installeerden recordhoeveelheden hernieuwbare-energiecapaciteit. Maar China kende verreweg de grootste groei: het land nam in 2023 net zoveel zonnecellen in gebruik als de hele wereld in 2022, en zijn windenergiecapaciteit steeg met 66 procent op jaarbasis.
Het besluit van China om de uitgaven op te voeren kan deze historische verandering verder versnellen en de klimaatdoelstellingen op de langere termijn helpen verwezenlijken door de piek in het gebruik van fossiele brandstoffen te vervroegen en de uitstoot van broeikasgassen te verlagen. Bovendien duidt het erop dat plaatsgebonden industrieel beleid de decarbonisering vergemakkelijkt in plaats van belemmert. De Amerikaanse president Joe Biden luidde de wereld een nieuw tijdperk van industriebeleid in toen hij zijn Inflation Reduction Act (IRA) van 800 miljard dollar goedkeurde, die 391 miljard dollar aan energie- en klimaatuitgaven omvat, en zijn Bipartisan Infrastructure Law (BIL) van 1,2 biljoen dollar. Deze strategie zette de EU ertoe aan om haar eigen reeks groene subsidies in te voeren. En nu pakt China zijn economische problemen aan door nog meer middelen in decarbonisering te steken.
Tegelijkertijd zou een groter aanbod van goedkope groene producten uit China – een waarschijnlijk resultaat van de gok van het land op opkomende technologieën – niet naar de VS stromen, vanwege de omarming van het industriebeleid. De Amerikaanse regering heeft al tarieven opgelegd aan strategische Chinese importproducten. En terwijl de IRA en de BIL enorme bedragen pompen in de binnenlandse productie en toepassing van schone energie, overweegt de regering-Biden nieuwe protectionistische maatregelen om te voorkomen dat China de Amerikaanse markt onderbiedt.
Dit is frustrerend voor fervente voorstanders van de vrijhandel, omdat het betekent dat goedkope Chinese zonnepanelen, EV’s en accu’s niet snel in Amerika verkrijgbaar zullen zijn. Een overwinning van Donald Trump in november zou de zaken alleen maar erger maken: de voormalige president heeft een duizelingwekkend tarief van zestig procent voorgesteld op alle Chinese import.
Hoewel de energietransitie een hoge prijs heeft voor de Amerikanen, is het de moeite waard om die prijs te betalen. Door haar binnenlandse industrieën te verdedigen, zal de Amerikaanse regering waarschijnlijk Chinese producten naar andere landen omleiden, met name ontwikkelingslanden, waardoor de consumenten daar cleantech-producten tegen lage prijzen kunnen kopen. Nog belangrijker is dat als ontwikkelingslanden deze kans grijpen, ze hun eigen groene transitie kunnen versnellen.
Zo zou de Indiase premier Narendra Modi, wiens plan om tegen 2070 een netto-nul-uitstoot te bereiken hoogst ontoereikend is, moeten profiteren van China’s golf van groene technologie. Op de korte termijn betekent dat het gebruik van Chinese producten om de gaten in de Indiase schone-energie-industrie te dichten. Modi zou Chinese bedrijven er ook van moeten overtuigen om extra productiefaciliteiten in India te bouwen, wat de overdracht van technologie zou vergemakkelijken, banen zou creëren en de kosten van groene technologie zou verlagen.
Afrikaanse leiders zouden hun economieën ook moeten elektrificeren met behulp van de groene producten en technologieën van China. Net zoals veel Afrikaanse landen zijn overgestapt op mobiele netwerken en de ontwikkeling van vaste telefoonlijnen hebben overgeslagen, moeten ze hetzelfde doen met schone energie en fossiele brandstoffen links laten liggen. Hoewel het zeker een uitdaging is, is een dergelijke aanpak zeer geschikt voor een continent met overvloedige zonne- en windenergiebronnen en een behoefte aan gedistribueerde energieoplossingen. Bovendien zouden Afrikaanse landen met een grote voorraad zeldzame aardmetalen moeten samenwerken met Chinese bedrijven om hogerop te komen in de waardeketen en meer banen te creëren.
Wanneer CEO’s en beleidsmakers elkaar ontmoeten op klimaatconferenties of in Davos, is een veelgehoorde uitspraak dat de groene transitie rechtvaardig moet zijn. Daarvoor zou jaarlijks 1 biljoen dollar moeten worden geïnvesteerd in schone energie in lage- en middeninkomenslanden – een verzevenvoudiging ten opzichte van het huidige niveau. Nu er een wanhopige behoefte is aan meer financiering, zou China’s verhoogde investering in schone energie een belangrijk deel van de oplossing kunnen zijn.
Uiteindelijk moeten China en de VS (en ook de EU) tot een akkoord komen over wat een eerlijke en vrije handel in groene goederen is. Maar in de tussentijd moeten we, gezien de existentiële noodzaak om netto-nul-emissies te bereiken, de investeringsplannen van China verwelkomen, zelfs als we ons zorgen maken over de gevolgen voor de Amerikaanse industrie. Op dit moment kan ik rijden in een EV van Ford of Tesla die in Amerika is gemaakt, maar ik hoop op een dag de optie te hebben om een EV te kopen die is gebouwd door het Chinese BYD. Hoe dan ook, ik zal op weg zijn naar een minder vervuilende toekomst.
Vertaling: Menno Grootveld
WASHINGTON, DC – Temidden van een stortvloed aan slecht nieuws over het klimaat is de recente beslissing van China om de groene transitie te versnellen een zeldzaam lichtpuntje. Begin maart, tijdens het jaarlijkse Nationale Volkscongres, kondigde premier Li Qiang aan dat het land de investeringen in projecten voor schone energie zou bespoedigen. Het plan is om een ‘nieuw trio’ van industrieën – zonnepanelen, elektrische auto’s (EV’s) en lithiumbatterijen – de economische groei te laten aandrijven, ter vervanging van het ‘oude trio’ van kleding, meubels en apparaten. Hoewel investeringen in de beoogde industrieën niet voldoende zullen zijn om de aanhoudende economische groeivertraging van het land te keren, zou het Westen de implicaties van Li’s aankondiging moeten begrijpen.
Een wereldwijde groene transitie is al goed op gang; in dit stadium zijn landen en bedrijven grotendeels akkoord met de overgang naar schone energie. Volgens het Internationaal Energieagentschap zal de jaarlijkse toevoeging van hernieuwbare capaciteit in 2023 met bijna vijftig procent toenemen tot 507 gigawatt, de snelste groei van de afgelopen twintig jaar. Vooral de Europese Unie, de Verenigde Staten en Brazilië installeerden recordhoeveelheden hernieuwbare-energiecapaciteit. Maar China kende verreweg de grootste groei: het land nam in 2023 net zoveel zonnecellen in gebruik als de hele wereld in 2022, en zijn windenergiecapaciteit steeg met 66 procent op jaarbasis.
Het besluit van China om de uitgaven op te voeren kan deze historische verandering verder versnellen en de klimaatdoelstellingen op de langere termijn helpen verwezenlijken door de piek in het gebruik van fossiele brandstoffen te vervroegen en de uitstoot van broeikasgassen te verlagen. Bovendien duidt het erop dat plaatsgebonden industrieel beleid de decarbonisering vergemakkelijkt in plaats van belemmert. De Amerikaanse president Joe Biden luidde de wereld een nieuw tijdperk van industriebeleid in toen hij zijn Inflation Reduction Act (IRA) van 800 miljard dollar goedkeurde, die 391 miljard dollar aan energie- en klimaatuitgaven omvat, en zijn Bipartisan Infrastructure Law (BIL) van 1,2 biljoen dollar. Deze strategie zette de EU ertoe aan om haar eigen reeks groene subsidies in te voeren. En nu pakt China zijn economische problemen aan door nog meer middelen in decarbonisering te steken.
Tegelijkertijd zou een groter aanbod van goedkope groene producten uit China – een waarschijnlijk resultaat van de gok van het land op opkomende technologieën – niet naar de VS stromen, vanwege de omarming van het industriebeleid. De Amerikaanse regering heeft al tarieven opgelegd aan strategische Chinese importproducten. En terwijl de IRA en de BIL enorme bedragen pompen in de binnenlandse productie en toepassing van schone energie, overweegt de regering-Biden nieuwe protectionistische maatregelen om te voorkomen dat China de Amerikaanse markt onderbiedt.
Dit is frustrerend voor fervente voorstanders van de vrijhandel, omdat het betekent dat goedkope Chinese zonnepanelen, EV’s en accu’s niet snel in Amerika verkrijgbaar zullen zijn. Een overwinning van Donald Trump in november zou de zaken alleen maar erger maken: de voormalige president heeft een duizelingwekkend tarief van zestig procent voorgesteld op alle Chinese import.
Hoewel de energietransitie een hoge prijs heeft voor de Amerikanen, is het de moeite waard om die prijs te betalen. Door haar binnenlandse industrieën te verdedigen, zal de Amerikaanse regering waarschijnlijk Chinese producten naar andere landen omleiden, met name ontwikkelingslanden, waardoor de consumenten daar cleantech-producten tegen lage prijzen kunnen kopen. Nog belangrijker is dat als ontwikkelingslanden deze kans grijpen, ze hun eigen groene transitie kunnen versnellen.
SPRING SALE: Save 40% on all new Digital or Digital Plus subscriptions
Subscribe now to gain greater access to Project Syndicate – including every commentary and our entire On Point suite of subscriber-exclusive content – starting at just $49.99.
Subscribe Now
Zo zou de Indiase premier Narendra Modi, wiens plan om tegen 2070 een netto-nul-uitstoot te bereiken hoogst ontoereikend is, moeten profiteren van China’s golf van groene technologie. Op de korte termijn betekent dat het gebruik van Chinese producten om de gaten in de Indiase schone-energie-industrie te dichten. Modi zou Chinese bedrijven er ook van moeten overtuigen om extra productiefaciliteiten in India te bouwen, wat de overdracht van technologie zou vergemakkelijken, banen zou creëren en de kosten van groene technologie zou verlagen.
Afrikaanse leiders zouden hun economieën ook moeten elektrificeren met behulp van de groene producten en technologieën van China. Net zoals veel Afrikaanse landen zijn overgestapt op mobiele netwerken en de ontwikkeling van vaste telefoonlijnen hebben overgeslagen, moeten ze hetzelfde doen met schone energie en fossiele brandstoffen links laten liggen. Hoewel het zeker een uitdaging is, is een dergelijke aanpak zeer geschikt voor een continent met overvloedige zonne- en windenergiebronnen en een behoefte aan gedistribueerde energieoplossingen. Bovendien zouden Afrikaanse landen met een grote voorraad zeldzame aardmetalen moeten samenwerken met Chinese bedrijven om hogerop te komen in de waardeketen en meer banen te creëren.
Wanneer CEO’s en beleidsmakers elkaar ontmoeten op klimaatconferenties of in Davos, is een veelgehoorde uitspraak dat de groene transitie rechtvaardig moet zijn. Daarvoor zou jaarlijks 1 biljoen dollar moeten worden geïnvesteerd in schone energie in lage- en middeninkomenslanden – een verzevenvoudiging ten opzichte van het huidige niveau. Nu er een wanhopige behoefte is aan meer financiering, zou China’s verhoogde investering in schone energie een belangrijk deel van de oplossing kunnen zijn.
Uiteindelijk moeten China en de VS (en ook de EU) tot een akkoord komen over wat een eerlijke en vrije handel in groene goederen is. Maar in de tussentijd moeten we, gezien de existentiële noodzaak om netto-nul-emissies te bereiken, de investeringsplannen van China verwelkomen, zelfs als we ons zorgen maken over de gevolgen voor de Amerikaanse industrie. Op dit moment kan ik rijden in een EV van Ford of Tesla die in Amerika is gemaakt, maar ik hoop op een dag de optie te hebben om een EV te kopen die is gebouwd door het Chinese BYD. Hoe dan ook, ik zal op weg zijn naar een minder vervuilende toekomst.
Vertaling: Menno Grootveld