LONDEN – De economie heeft altijd een vreemde en veelbesproken relatie met geld gehad. Lange tijd beschouwden economen – waaronder Nobelprijswinnaars als Merton Miller en Franco Modigliani – geld slechts als een ruilmiddel. Maar door voort te bouwen op het werk van John Maynard Keynes en Hyman Minsky hebben economen zich sindsdien niet meer beperkt tot de hoeveelheid geld, maar kijken ze ook naar de structurele invloed ervan op de reële economie en het financiële systeem.
Een structureel begrip van geld en financiën wordt nog belangrijker in een steeds meer gedigitaliseerde en cashloze wereld, omdat er een groeiende behoefte is aan beleidsmakers die niet alleen opereren als marktregulatoren, maar ook als proactieve marktvormers. Een wereld zonder contant geld verandert niet alleen de relatie van mensen met geld en creëert nieuwe mogelijkheden voor de manier waarop zij wordt beheerd of zelfs bedacht; zij legt ook nieuwe druk op de centrale banken om hun rol te herdefiniëren en innovatiever te worden.
Hoewel er veel aandacht is besteed aan experimenten met digitale munten van centrale banken, is een nog belangrijkere interventie het creëren en vormgeven van een nieuwe digitale infrastructuur rond interoperabele betalingssystemen. Gezien de structurele component van kapitaal kan dit de concurrentie, inclusie en toegankelijkheid van banken vergroten en mogelijk nieuwe instrumenten bieden voor het beheer van economieën in tijden van crisis.
LONDEN – De economie heeft altijd een vreemde en veelbesproken relatie met geld gehad. Lange tijd beschouwden economen – waaronder Nobelprijswinnaars als Merton Miller en Franco Modigliani – geld slechts als een ruilmiddel. Maar door voort te bouwen op het werk van John Maynard Keynes en Hyman Minsky hebben economen zich sindsdien niet meer beperkt tot de hoeveelheid geld, maar kijken ze ook naar de structurele invloed ervan op de reële economie en het financiële systeem.
Een structureel begrip van geld en financiën wordt nog belangrijker in een steeds meer gedigitaliseerde en cashloze wereld, omdat er een groeiende behoefte is aan beleidsmakers die niet alleen opereren als marktregulatoren, maar ook als proactieve marktvormers. Een wereld zonder contant geld verandert niet alleen de relatie van mensen met geld en creëert nieuwe mogelijkheden voor de manier waarop zij wordt beheerd of zelfs bedacht; zij legt ook nieuwe druk op de centrale banken om hun rol te herdefiniëren en innovatiever te worden.
Hoewel er veel aandacht is besteed aan experimenten met digitale munten van centrale banken, is een nog belangrijkere interventie het creëren en vormgeven van een nieuwe digitale infrastructuur rond interoperabele betalingssystemen. Gezien de structurele component van kapitaal kan dit de concurrentie, inclusie en toegankelijkheid van banken vergroten en mogelijk nieuwe instrumenten bieden voor het beheer van economieën in tijden van crisis.