GENÈVE – Het overmatig gebruik van antibiotica wordt nu algemeen erkend als een van de belangrijkste factoren die bijdragen tot antimicrobiële resistentie (AMR) – vaak de ‘stille pandemie’ genoemd. Maar wat minder bekend is, is dat tekorten aan antibiotica ook een rol spelen bij het aanwakkeren van AMR.
Schaarse voorraden amoxicilline voor kinderen, gebruikt om Strep A te behandelen, haalden eind vorig jaar de krantenkoppen in het Verenigd Koninkrijk, toen een golf van infecties ten minste negentien kinderen het leven kostte. Dergelijke tekorten zijn echter geen uitzondering en komen veel voor in landen over de hele wereld. De gevolgen voor zowel de gezondheid van mensen als de verspreiding van AMR kunnen ernstig zijn. Dat komt omdat tekorten aan eerstelijns antibiotica vaak leiden tot overmatig gebruik van gespecialiseerde antibiotica of antibiotica die in reserve worden gehouden voor noodgevallen. Deze vervangingsmiddelen kunnen niet alleen minder effectief zijn, maar door erop te vertrouwen neemt ook het risico toe dat er geneesmiddelenresistentie ontstaat en dat infecties op de langere termijn moeilijker te behandelen zijn.
AMR, nu al een van de grootste doodsoorzaken ter wereld, neemt toe. In 2019 was AMR rechtstreeks verantwoordelijk voor naar schatting 1,27 miljoen sterfgevallen – meer dan hiv/aids en malaria samen – en werd AMR in verband gebracht met nog eens 4,95 miljoen extra sterfgevallen. Tot nu toe is het wereldwijde antwoord op deze groeiende crisis vooral gericht op pogingen om resistente bacteriën voor te blijven door de ontwikkeling van nieuwe antibiotica. Maar op de korte termijn is er voldoende ruimte om het aantal AMR-doden en de impact van AMR op de volksgezondheid in het algemeen te verminderen door enkele van de oorzaken van de tekorten aan te pakken en de toegang tot geschikte behandelingen te verbeteren.
GENÈVE – Het overmatig gebruik van antibiotica wordt nu algemeen erkend als een van de belangrijkste factoren die bijdragen tot antimicrobiële resistentie (AMR) – vaak de ‘stille pandemie’ genoemd. Maar wat minder bekend is, is dat tekorten aan antibiotica ook een rol spelen bij het aanwakkeren van AMR.
Schaarse voorraden amoxicilline voor kinderen, gebruikt om Strep A te behandelen, haalden eind vorig jaar de krantenkoppen in het Verenigd Koninkrijk, toen een golf van infecties ten minste negentien kinderen het leven kostte. Dergelijke tekorten zijn echter geen uitzondering en komen veel voor in landen over de hele wereld. De gevolgen voor zowel de gezondheid van mensen als de verspreiding van AMR kunnen ernstig zijn. Dat komt omdat tekorten aan eerstelijns antibiotica vaak leiden tot overmatig gebruik van gespecialiseerde antibiotica of antibiotica die in reserve worden gehouden voor noodgevallen. Deze vervangingsmiddelen kunnen niet alleen minder effectief zijn, maar door erop te vertrouwen neemt ook het risico toe dat er geneesmiddelenresistentie ontstaat en dat infecties op de langere termijn moeilijker te behandelen zijn.
AMR, nu al een van de grootste doodsoorzaken ter wereld, neemt toe. In 2019 was AMR rechtstreeks verantwoordelijk voor naar schatting 1,27 miljoen sterfgevallen – meer dan hiv/aids en malaria samen – en werd AMR in verband gebracht met nog eens 4,95 miljoen extra sterfgevallen. Tot nu toe is het wereldwijde antwoord op deze groeiende crisis vooral gericht op pogingen om resistente bacteriën voor te blijven door de ontwikkeling van nieuwe antibiotica. Maar op de korte termijn is er voldoende ruimte om het aantal AMR-doden en de impact van AMR op de volksgezondheid in het algemeen te verminderen door enkele van de oorzaken van de tekorten aan te pakken en de toegang tot geschikte behandelingen te verbeteren.