ADDIS ABABA – De wereld zal niet verlost worden van de COVID-19-pandemie totdat alle landen verlost zijn van het coronavirus dat de pandemie veroorzaakt. Dit eenvoudige feit onderstreept de dringende noodzaak van de Global Health Pledging Conference die op 4 mei jl. is gehouden. Alleen door nu in actie te komen om het vermogen van ontwikkelingslanden te schragen om de ziekte te bestrijden kan de wereld dit najaar een tweede golf van het virus voorkomen.
Leiders van de Afrikaanse Unie verwelkomen de aanbiedingen die nu binnenkomen uit de ontwikkelde wereld in de vorm van testkits, beademingsapparatuur en persoonlijke beschermingsmiddelen. Maar als we het tij van COVID-19 willen keren, moeten de rijkste landen ter wereld luisteren naar de pleidooien van de ontwikkelingslanden voor een samenhangende strategie om de tweeledige gezondheids- en economische crisis waarmee we worden geconfronteerd te overwinnen.
Tot nu toe is er sprake geweest van een enorme kloof tussen de retoriek van de leiders van de rijke landen – dat dit een existentiële mondiale crisis is die zich eens per eeuw voordoet – en de daadwerkelijke steun voor ʼs werelds arme en ontwikkelingslanden die ze bereid zijn toe te zeggen. Tot afgelopen week gaven de Afrikaanse landen meer geld uit aan de aflossing van hun schulden dan aan de gezondheidszorg.
ADDIS ABABA – De wereld zal niet verlost worden van de COVID-19-pandemie totdat alle landen verlost zijn van het coronavirus dat de pandemie veroorzaakt. Dit eenvoudige feit onderstreept de dringende noodzaak van de Global Health Pledging Conference die op 4 mei jl. is gehouden. Alleen door nu in actie te komen om het vermogen van ontwikkelingslanden te schragen om de ziekte te bestrijden kan de wereld dit najaar een tweede golf van het virus voorkomen.
Leiders van de Afrikaanse Unie verwelkomen de aanbiedingen die nu binnenkomen uit de ontwikkelde wereld in de vorm van testkits, beademingsapparatuur en persoonlijke beschermingsmiddelen. Maar als we het tij van COVID-19 willen keren, moeten de rijkste landen ter wereld luisteren naar de pleidooien van de ontwikkelingslanden voor een samenhangende strategie om de tweeledige gezondheids- en economische crisis waarmee we worden geconfronteerd te overwinnen.
Tot nu toe is er sprake geweest van een enorme kloof tussen de retoriek van de leiders van de rijke landen – dat dit een existentiële mondiale crisis is die zich eens per eeuw voordoet – en de daadwerkelijke steun voor ʼs werelds arme en ontwikkelingslanden die ze bereid zijn toe te zeggen. Tot afgelopen week gaven de Afrikaanse landen meer geld uit aan de aflossing van hun schulden dan aan de gezondheidszorg.