URBANA, ILLINOIS/BERKELEY – Na een maandenlange vertraging heeft het onvoorspelbare Huis van Afgevaardigden van de Verenigde Staten vorige week eindelijk ruim zestig miljard dollar aan militaire hulp voor Oekraïne goedgekeurd – en geen moment te vroeg. Twee jaar na de grootschalige invasie van Rusland neemt het pessimisme over het vermogen van Oekraïne om zichzelf te verdedigen toe. Het Oekraïense tegenoffensief van afgelopen zomer slaagde er niet in de gestelde doelen te bereiken na herhaalde vertragingen in de levering van westerse wapens, terwijl Rusland zijn eigen militaire productie opvoerde en beperkte territoriale overwinningen boekte. Als gevolg hiervan vraagt een groeiend aantal stemmen zich af of het niet tijd is voor Oekraïne en zijn bondgenoten om hun doelen te heroverwegen en een onderhandelingsakkoord te sluiten.
Europa heeft dit al eerder meegemaakt. Dezelfde vraag werd gesteld in 1941, twee jaar nadat nazi-Duitsland zijn imperialistische veroveringstocht begon door Polen binnen te vallen. Onder de prominente figuren die pleitten tegen deelname van de VS aan de Tweede Wereldoorlog was Charles Lindbergh, die betoogde dat er geen kans op succes was en dat het het beste zou zijn als de Europese oorlog ‘zou eindigen zonder overtuigende overwinning.’
Maar hoewel dit griezelig veel lijkt op het steeds defaitistischer verhaal over de vooruitzichten van Oekraïne, is er één belangrijk verschil: de situatie in 1941 was veel grimmiger. Tegen het einde van dat jaar bezette nazi-Duitsland Frankrijk, Denemarken, Noorwegen, België, Nederland en een groot deel van Oost-Europa, en had het zijn bereik vergroot door in juni de Sovjet-Unie binnen te vallen. De Asmogendheden – Duitsland, Italië en Japan – leken onstuitbaar.
URBANA, ILLINOIS/BERKELEY – Na een maandenlange vertraging heeft het onvoorspelbare Huis van Afgevaardigden van de Verenigde Staten vorige week eindelijk ruim zestig miljard dollar aan militaire hulp voor Oekraïne goedgekeurd – en geen moment te vroeg. Twee jaar na de grootschalige invasie van Rusland neemt het pessimisme over het vermogen van Oekraïne om zichzelf te verdedigen toe. Het Oekraïense tegenoffensief van afgelopen zomer slaagde er niet in de gestelde doelen te bereiken na herhaalde vertragingen in de levering van westerse wapens, terwijl Rusland zijn eigen militaire productie opvoerde en beperkte territoriale overwinningen boekte. Als gevolg hiervan vraagt een groeiend aantal stemmen zich af of het niet tijd is voor Oekraïne en zijn bondgenoten om hun doelen te heroverwegen en een onderhandelingsakkoord te sluiten.
Europa heeft dit al eerder meegemaakt. Dezelfde vraag werd gesteld in 1941, twee jaar nadat nazi-Duitsland zijn imperialistische veroveringstocht begon door Polen binnen te vallen. Onder de prominente figuren die pleitten tegen deelname van de VS aan de Tweede Wereldoorlog was Charles Lindbergh, die betoogde dat er geen kans op succes was en dat het het beste zou zijn als de Europese oorlog ‘zou eindigen zonder overtuigende overwinning.’
Maar hoewel dit griezelig veel lijkt op het steeds defaitistischer verhaal over de vooruitzichten van Oekraïne, is er één belangrijk verschil: de situatie in 1941 was veel grimmiger. Tegen het einde van dat jaar bezette nazi-Duitsland Frankrijk, Denemarken, Noorwegen, België, Nederland en een groot deel van Oost-Europa, en had het zijn bereik vergroot door in juni de Sovjet-Unie binnen te vallen. De Asmogendheden – Duitsland, Italië en Japan – leken onstuitbaar.